Pisati o poeziji, naročito kada je, u okviru tog pisanja, potrebno sagledati i predstaviti čitavu kolekciju pjesama nekog autora, predstavlja zahtjevan i složen zadatak, prvenstveno zahvaljujući činjenici da poeziju, kao dio književnosti, karakteriše verbalna ekonomičnost koja poetske iskaze svodi na stihove i strofe, dok je na imaginaciji, logičkom rasuđivanju i obrazovanju čitaoca da te i takve iskaze pojmi, doživi i rastumači.

U petak, 28. 4. 2017. godine, u Kulturnom centru Istočno Novo Sarajevo otvorena je izložba fotografija autora Predraga Krstovića. Izloženo je šesnaest fotografija, sa naznačenim nazivima i državama u kojima su fotografisane. 

Izložene fotografije, prilikom prvog susreta i prvog pogleda, imajući kao osnovu sadržaja takve motive kao što su more, jezero, planine, nebo, noćno nebo, sniježni vrhovi, plaža, stijene, mol i slično, otkrivaju strastvenog putnika, planinara, šetača i avanturistu. Kao takve, one su, načelno, lišene suvišnih elemenata (što, osim na tri izložene fotografije, uključuje i ljude) čime se njihov sadržaj stavlja u prvi i osnovni plan.

U sali Kulturnog centra Istočno Novo Sarajevo, 3. 3. 2018. godine, polaznici Amaterskog dramskog studija Matične biblioteke Istočno Sarajevo premijerno su izveli predstavu Zla žena, u produkciji Studija za kreativno pisanje, scensku produkciju i režiju Teatrolog.  Univerzalni, u svakom vremenu primjenjivi tekst Jovana Sterije Popovića postavljen je znalački, s mjerom i efektom, ali i vođenjem računa o svakom detalju, a sama glumačka postava, sastavljena od srednjoškolaca, studenata i jednog profesora, svojom glumom, scenskim pokretom, djelovanjem i opštim utiskom daleko izlazi iz okvira amaterskog.

Mi smo sve prekršili, kako granice scene tako i granice istine.

(Žan Bodrijar)

Na sceni Sarajevskog ratnog teatra izvedena je predstava Majstor i Margarita, rađena po istoimenom romanu  Mihaila Bulgakova, a u režiji Aleša Kurta. U pitanju je kapitalno djelo ruskog moderniste( i avangardiste) i svojevrsni iskorak u poetici proze tog vremena, kako tematski tako i svojom formom.

Sa prozom Bekima Sejranovića došao sam u dodir krajem januara ove, 2018. godine, i, do juče, pročitao tri njegova romana, u hronologiji obrnutoj od one koju čine godine njihovog objavljivanja. Da budem precizniji, prvo sam pročitao "Dnevnik jednog nomada" (2017), potom roman "Tvoj sin Huckleberry Finn" (2016), te "Ljepši kraj" (2010).

Goran Bare je čudan lik.

Писати о филмовима, кинематографији уопште, на „цивилни“ начин, није нимало захвалан посао. Посебно задњих година. Или то зависи од тога како се према тој умјетности поставите? Ако се поставимо као критичари, онда се очекује чврста структуралистичка форма која ће систематски анализовати филмско дјело и приказати га, афирмативно или негативно, у „огољеном“ издању, уз мноштво релевантних података, филмских термина и минимум властитих импресија. Досадно. Барем већини. Ја сам у мањини, али ипак признајем да је (по)досадно. Остаје нам личнији, слободнији и, да не кажем, емотивнији приступ. Импресионистички.

Nova pjesma Damira Urbana, pod nazivom "Dirigent", zbir je svega onoga što Urbana već decenijama čini jedinstvenom i unikatnom pojavom na muzičkoj sceni.

Hor Smjera za crkvenu muziku i pojanje Muzičke Akademije Univerziteta u Istočnom Sarajevu, pod umjetničkim rukovodstvom maestra Rada Radovića, održao je dva cjelovečernja koncerta: u Sremskim Karlovcima (Svečana sala Karlovačke gimnazije), 16. juna i u Sabornoj crkvi u Beogradu, 17. juna.

Koncert u Sremskim Karlovcima je prvi u nizu predstojećih koncerata kojima se obilježava 25 godina od početka rada Letnje škole crkvene muzike i pojanja „Korneliju u spomen“, a koncert u Beogradu je održan u cilju predstavljanja Smjera za crkvenu muziku i pojanje.